İÇLİ KÖFTENİN TEKNOLOJİ TURU

Pazar günü eşimin yeğeni ve ailesi misafirimizdi. Filiz' de gelince saat geç te olsa, üç elden yapabiliriz deyip, niyetlendik. Daha önce bloguma eklediğim için, bu sefer düşünmemiştim ama, gelin hanımdan inceliklerini öğrenince sizlerle paylaşmak istedim.
"Tüfek icat oldu, mertlik bozuldu" sözü gibi mutfak cihazları da, hanımların zor yapabildiklerini kolaylaştırabiliyor. Bu daha önce de belirtmiştim, kıyma makinası. İçli köfte ve sucuk yapma aparatları da eklenmiş. Benim aldığım cihazdan başka, erişte kesebilme v.s. özelliği olanlarda vardı ama, bu benim için yeterli olduğu için, düşünmedim.
Daha önceki kullanımımda, elde yaptığım zamankine yakın eni-konu yoğurdum. Daha sonra içli köfte aparatını takarak, ruloları eşit ölçüde koparıp, altını-üstünü elde yaparken olduğu gibi kapattım. Bu kez;

Karışıma son anda, irmiği ilave edip, su ile yumuşatarak (katı olursa zorlanıyor) kıyma makinasından iki kez geçirdik. Ben bu kısmı hiç yapmadığım için daha fazla emek ve zaman harcamıştım. Hem de elde o kadar iyi yoğurmak zor.
İki kez makinadan geçirdiğimiz harcı, kıyma aparatlarını çıkarıp, içli köfte aparatlarını takarak, ruloları istediğiniz yerden elinizle keserek, avuç içine alıp, alt kısmını kapatıp, iç malzemesini koyarak, kapatıyoruz.
Yapılan köfteleri, limon suyu veya sumak-nar ekşisi eklenmiş suda haşlarsanız dağılmasını önlüyor. Benim bu sefer öğrendiklerim, harcı iki kez kıyma makinasından geçirmek ve tüm makina aşamalarında harcın katı olmamasına özen gösterilmesi gerektiği oldu. Böylelikle incecik ve muntazam köfteleriniz oluyor. Biz üzerine bir kaç kaşık haşlama suyu ilave edilmiş salçalı sos döküyoruz. K.Maraşlılar sade servis yapıyor. Daha önce tarifini verdiğim ve genelde herkes tarafından bilinen bir yemek olduğunu düşündüğüm için sadece makina kullanım aşamalarına yer verdim. Gerekirse yardımcı olabilirim. Bizim gibi bir orduya yetecek kadar haşladıysanız (misafirlerim olduğu için bol olsun istemiştim) kalanı dondurucuya alıp, buharda çözerek, aynı lezzeti daha sonra tatma imkanı bulabilirsiniz.

Bu hafta sonu Aliciğimi en mutlu eden, kuzeninin çocuklarının kendisine 'küçük amca' ya da sadece 'amca' diye hitap etmeleri oldu. Böylelikle, çok kıymetli(!) oyuncaklarıyla oynamalarına izin verdi. Bir ara, en gözde oyuncak kırılınca, amcalığı unutup haşlayacak oldu ama, amca olmanın vakarı ağır bastı. Kendisinden iki yaş küçük Ömer ve küçüğü Selimcan tarafından, vedalaşırken eli öpüldü. Hayatında henüz hiç kimsenin elini öpmemiş olan bizimkinin elini çok tabi olarak uzatmasına çok şaşırdık. Bu arada, ablamız halalığa terfi edemedi, O'na yine abla dendi ve el falan da isteyen olmadı. Var bu Ali Bey'in amcalığında bir hikmet!