Bu takıma ben, 'sevgi çiçeği' diyorum. Buraya yazılırken verilmiş bir isim değil bu. Dantelinin orta kısmını, yeni oluşmaya başlamış ayçiçeğine benzetirim. Lakin sevgi ve fedakarlık sonucu verilen bir emek olduğu için, bu isim daha uygun gelmiştir, bana. Bu takımın danteli ve nakışları, bizim ailenin 3.kızı, İnanç'ın Annesi tarafından, rahatsızlığına ve yine benim okul yıllarında çokca tekrar ettiğim, 'boşuna uğraşmayın, kullanmam bile' sadalarıma rağmen, görev yaptıkları Trakya'nın bir köyünde yalnızlığına, kardeşlerinin hayalini katarak yapılan bir el emeği, göznuru.Selvi Boylum Al Yazmalımda çokça duyduğumuz üzre, sevgi neydi? Sevgi emekti, fedakarlık demekti. Sevgi, hiç yaşamadığı köy hayatına, kimi zaman karlı dağların ardına varıp, oradaki hayata dahil olup, her biri, bir gonca olan çocuklara, goncaya bir yudum su verircesine bir harf öğretmekti. Kimi zamanda can kurtarmak, bir hastaya umut olmaktı. İnsanlığa bilgi, şifa ya da başka bir hizmet götürürken, kah hain bir kurşunla, kah karlı yollarda bir son nefes vermekti.
Sevgi neydi? Sevgi, Ferhat'a dağı deldiren, Mecnun'u çöle düşüren, Kerem'i yakıp kül edendi.
Sevgi neydi? Sevgi, bugün Zeyneb'in Günlüğünde (Zeyno) okuduğum, boğazıma birşeylerin düğümlendiği, yazmaya kelimelerin yetmediği, O'nu almaya hiçbir makberin yetmeyeceği, Peygamberin aguşunu açtığı, vatanperver askerin; öğle yemeğinin hiç olmadığı, sabah ya bir kuru ekmek, ya da hiç bir şey, akşama önceleri buğday çorbası, sonraları üzüm hoşafı, daha sonra şekersiz üzüm hoşafı ve de hiçbir şey olan, pek çoğu tıbbiye, hukuk ve lise talebesi kahramanların, karnı aç ama gönlü yüce, göğsünü siper edip, güçlü silahlara, vatanını kurtararak, vurulup alnından, tertemiz yatmasıydı.... Sevgi buydu.... Tarifi de kelimelere sığmazdı.....
12 yorum:
Oyle iste, bizler de kalabaliklar icindeki yalnizligimiza birbirimizi yoldas edinmisiz. Kimimiz trakya'nin bir koyunde, kimimiz IStanbul'un gobeginde, kimimizde aradaki mesafeleri unutmuscasina taa buralarda ama kalbiyle hep orada. Zeynep'i uzen insan, bu hareketinin nasil birimizden digerine dalgalanircasina yayildigini,hepimize sevgi nedir diye sordurdugunu bilseydi hemen gelir Zeynep'in gonlunu alirdi.
Danteli yazmamisim, ben de boyle yillar sonrasinda ya ne gunlerde onlar, bak bunu yaparken su soyleydi diye yapiyorum bu elislerini. Hem oyaliyor, hem dinlendiriyor, hem de hatira kaliyor. Bizler acilarindan bile mutlu olan bir milletiz. Yapanin da eline kolune ve bilhassa gozune saglik sifa diliyorum.
Sevgili Semanur,
Diline, gönlüne sağlık, ne güzel anlatmışsın sevgiyi, sağol:)))
Sevgiyle yapılan her iş güzel ve anlamlı olduğu için, bu yatak takımı da öyle güzel ve anlamlı, güle güle kullan canım...
Sevgiyle kal.
Semanur, ne kadar güzel anlatmışsın sevgiyi. Okurken içim bir tuhaf oldu.
Bu takımı örenin içinde kimbilir nasıl bir sevgi vardı. Sevgi emek ister, tıpkı bu takıma verilen emek gibi..
Sevgi karşılıksız verilen birşeydir, bireyseldir. Dayatılamaz.Elle tutulup, gözle görülemez sadece hissedilir. Sevgi çiçeği hoş ve anılarla dolu gözüküyor Semanur. Hiç solmasın.Kocaman öptüm.
Akcahan, sevgiyi öyle güzel anlatmışsın ki.Ben ce de sevgi emek ister kesinlikle.Fedakarlık ister, kuru kuruya değil yani.Bu arada Serra arkadaşımız sanırım kastettiğin yazıyı değilde onun üstündekini okumuş.Çanakkale yemek listesi sevgilerin en güzel örneğini vermiş dediğin gibi....
Tesekkürler Semanur... Harika bir anlatim, sevgi ancak bu kadar güzel anlatilirdi..
Sevgiler Sonia.
Semanur pek bir duygu yüklü yazmışsın.
Sana bolca sevgi gönderiyorum Ankara'dan........
Cok güzel anlatmissin Sevgiyi.Okurken insanin ici titriyor.Yüregine saglik...
Çok güzel bir yazı olmuş Semanurcum,yüreğine sağlık.Duygular katılarak yapılan her iş gibi bu dantel de çok güzel ,kardeşinin ellerine sağlık!
Yazı da model de harika.
Semanur çok dokunaklı bir anlatım;sevgi yaşam enerjisi değilmidir zaten.Yatak takımıda rüya gibi ne emek ne emek .İyi bir haftasonu dileklerimle:)
Yorum Gönder