Bayram Hikayemizi Bitirelim

Pek aralıklı bir hikaye oldu bizimkisi. Büyüklerin tabiri ile bayramdan sonra bayramın mübarek olsunvari bir iş bu da. Gerçi benim büyüdüğüm yerde küçüğün büyüğe bayram ziyaretinden sonra, büyüklerin iade-i ziyaret yaptığı, yakınlarını kaybedenlere, ilk kez o bayram ayrı olacakları için, 'yas bayramı' adı pek hoş gelmese de kulağa, anlam olarak, işleyiş olarak, o ailenin yalnız ve buruk bir bayram geçirmemesi için herkes, ilk bayram saatlerinden itibaren o evlere akın ettiğinden dolayı, bayram ziyaretleri neredeyse Kurban Bayramına kadar telafi turları kabul eder.

Bizim tatlılara gelince, bizimkilerin kolları sıvayıp, oklava elde faaliyete başladıkları saatlerde, eşim bir kutu ile eve geldi. Ben olsa olsa biraz devasa bir saat ya da duvar panosu falan diye düşünürken, içinden Gaziantep İmam Çağdaş Restoranttan bir tepsi baklava çıktı. Eşimin ortak iş yaptığı bir firma göndermiş. Restorantın kebablarını tatmıştım ama, baklavası da şanına layıkmış doğrusu. Bizim baklava yumakları da kuruböreğe dönüştürüldü ve başkaca bir sıkıntı yaşanmadı.

Kızkardeşimler, kocaman tepsilere özenle yaptıkları baklavaları, ahbapları olan bir restorantın fırınına götürdüler-benim yaşadıklarımdan aldıkları ders ile- gece tepsiler geldiğinde yüzünün, benim melezlere rahmet okuturcasına yanmış olduğunu görüp, perişan oldu çocuklar.

Her ne kadar, içi önemli yüzü değil diyenler olduysa da, mazruf güzelse, zarf ta güzel olmalı, değil mi efendim. Ben arefe günü onlara teselli ikramiyesi olarak, hurma tatlımızdan yaptım ve böylece tatlı faslını kapatmış olduk. Herkese daha nice tatlı bayramlar dilerim. Hoşçakalın.