YAĞMUR VE YİNE YAĞMUR VE DE BİR DİLİM KEK ÜZERİNE

Gökte yağmur sağanağı varken, yerde de insanlarda duygu sağanağı oluşmakta. Biribirini tetikler tarzda devam edip gitmekte. Duygu ve düşüncelerini en iyi ifade eden insanlarda şair ve yazarlar olduğundan, duygu yüklü yağmur şiirleri okumaktayız yüzbinlerce. Kimi tam halet-i ruhiyemizi ifade ederken, kimi biraz ötemizden geçmekte ama, belki de sadece yağmur şiirlerine özgü, hepsinde birazcık içimizden, yüreğimizden parçalar bulunmakta.Atilla İlhan, "...elimden tut yoksa düşeceğim / yağmur götürecek yoksa beni" derken, İlhan İrem; " ...yağma yağmur, beni silip süpürme / yağma yağmur denizlere götürme" diyerek ortak bir açıdan bakar yağmura.

Bugünlerde Istanbul'a, bütün memlekete yağmur yağmakta, yağmurlar yağmakta... Akşam iş çıkışı karanlık ve rüzgar eşliğinde eve doğru ilerliyoruz araçta. Radyodan bir müzik geliyor kulağıma Volkan Konak'ın son albümünden olduğu belirtilen, ama sanki önceden dinlemişim gibi geliyor bana. Sonradan farkediyorum, bu bizim "hastane önünde incir ağacı, doktor bulamadı bana ilacı" türküsünün yeni uyarlaması. Hep ince ve deruni bir sese alıştığımızdan mı bilmem, biraz değişik geliyor, rüzgarla birlikte karanlığa doğru uçuşan yağmuru izlerken. Babamı, hastaneyi, hiç ümid vermeyen doktor yüzlerini hatırlıyorum bir yandan. O meşum kazayı, çare bulunamayan çaresizlik hissini, bir sonbaharda kaybettiğimiz babacığımı hatırlıyorum hep dinlerken. Bu parça, genç bir insan için söylenmişti, neden bütün sözleri babam için söylenmiş gibi geliyor diyorum kendi kendime, yağmur taneleri arabanın camına çarparken. Sonra aynı sanatçının babası için bestelediği parça geliyor hatırıma. Ve yine babamı düşünüyorum, düşen yapraklarla birlikte ömür ağacındaki yaprakları tükenip, ötelere yolalan, müşfik, kaderine razı ve kalbi Allah'a bağlı babacığımı. O'na duyduğum dinmeyen özlemi.

Yağmur taneleri çarptıkça camlara, yağmur şiirlerini getiriyor belleğime tekrar. Bu kadar şiir yazılmasaydı, hele bazıları tam yüreğimi ifade etmeseydi, ben de yazarmıydım acep diyorum, Tevfik Fikret'ten bir mısrasını terennüm ederken.
" Küçük, muttarid, muhteriz darbeler
Kafeslerde, camlarda pür ihtizaz ..." Sonra Cahit Sıtkı Tarancı'nın

"Dışarda yağmur yağadursun
Ve içerdeyse bütün eşyan
Esneyip senin gibi her an
Pencerelerden bakadursun " dörtlüğü bana, şiir de vurgulanan temanın tersine, yüreğimizi burup, sızlatan yağmur yağarken içerdeki eşyalar ve sahiplerinin bakıpduramadığı, sele kapılıp giden canları, mal canın yongası, evi-eşyası sele giden müteessir insanları hatırlatıp, yardımlar etkin olsa, sıkıntılar en aza indirilebilse duaları ile devam ediyorum yola. En çok da çocukların ölmesi içimi acıtarak.

Necip Fazıl Kısakürek'in "bu yağmur" şiiri her zamankinden daha da anlamlı geliyor bana şu an;
Bu yağmur, bu yağmur, bu kıldan ince,
Nefesten yumuşak, yağan bu yağmur.
Bu yağmur, bu yağmur, bir gün dinince,
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur, kanımı boğan bir iplik,
Tenimde acısız yatan bir bıçak.
Bu yağmur, yerde taş ve bende kemik,
Dayandıkça çisil çisil yağacak.
Bu yağmur, delilik vehminden üstün,
Karanlık, kovulmaz düşüncelerden.
Cinlerin beynimde yaptığı düğün,
Sulardan, seslerden ve gecelerden...

Yazımın başlığında bir dilim kekten bahsedilmişti, akşama çocuklara yapmayı düşündüğüm, bugün işyerinde satılan ve çoğumuzun aldığı kestanelerde patlatılacak, yağmurlu günün hüznü en azından çocuklar cephesinde dağılacak. Bunlar, yarına kalsın diyorum, Istanbul trafiğinde yağmurlu bir yolun ne kadar uzayacağı bilinmez ki. Bu üzüntü veren olaylara rağmen sonu güzel olsun dularını da ekleyerek, Nurullah Genç'ten bir dörtlük ile hoşçakalın demek istiyorum.


"Vareden'in adıyla insanlığa inen Nur
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat
En müstesna doğuşa hamiledir kainat "

Üzerinize ab-ı hayat inmesi dileği ile...